υποκατώρυχος

-ον, Α

παραχωμένος, τοποθετημένος κάτω από το χώμα («τὰ κλήματα ἐπιβαλλόμενα καὶ ὑποκατώρυχα καθιέμενα», Θεόφρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + κατώρυξ, -υχος «αυτός που βρίσκεται κάτω από τη γη, υπόγειος»].